THE WALL: Ne kadar kendi ailemizin ne kadar toplumun ürünüyüz?  

Doğan Şahin

 

GİRİŞ 

 

Bu filmi ilk seyrettiğimde iyi bir toplumsal eleştiri filmi olduğunu düşünmüştüm. Otuz yıl sonra tekrar izlediğimde bir kişinin ruhsal sorunlarını başarılı bir dışsallaştırma ile toplumsal bir eleştiriye dönüştüren bir film olduğunu düşündüm.     

Bu filmi ilk seyrettiğim vakit, babasını savaşta kaybetmiş yetim bir çocuğun dramı üzerinden çocukları babasız bırakan savaşı ve o savaşa yol açan sistemi eleştiren bir film olduğunu düşünmüştüm. İkinci kez seyrettiğimde bunun yanında babasını kaybettiği için annesinden sağlıklı bir şekilde ayrılamayan ve bireyselleşemeyen bir çocuğun hikayesi olduğunu da gördüm.

Herhangi bir insanın kişiliği üzerinde en fazla iki şey etkili olur. İlki ve daha önemli olanı yakın ilişkileri ve aile dinamikleri, ikincisi ise toplumdur. Ancak toplum, en azından çocuk sosyalleşene kadar çoğunlukla doğrudan etki etmez, ebeveynlerini etkileyerek etki eder. Bu filmde her ikisinin etkileri de gayet iyi anlatılmış. İlk seyrettiğim zaman, o yıllarda hayata daha politik bakıyor olmamın da etkisiyle dikkatimi daha çok toplumsal ve politik etkenler çekmişti. Savaş tüm yıkıcılığı ile öylesine güçlü bir etkendi ki onun etkisi altındaki bireysel hikayeyi çok iyi görememiştim. Bu kez kasten tersini yapacak, daha çok bireysel hikayeye ve psikolojik etkenlere odaklanacağım.

Bu makalemin tamamı Birey ve Toplumun Psikodinamikleri Üzerine Yazılar isimli kitabımda yayınlanmıştır.